| تاریخ ارسال: 1399/1/27 |
با ورود به دوران نوجوانی نیاز به استقلال در بسیاری از جنبه های زندگی نوجوان نمایان می شود:
▶️داشتن فضای شخصی در ارتباطات اجتماعی
▶️اتاق شخصی
▶️ اسرار شخصی و حق انتخاب طرز فکر و رفتار و ..
▶️ مراوده با دوستان
▶️تفریحات متفاوت و شخصی
▶️ انتخاب پوشش و آرایش
▶️انتخاب ارزش ها و احیانا باورهای مذهبی
▶️مسائل مالی
غالبا میل نوجوان به استقلال برای والدین این سو تفاهم را ایجاد می کند که نوجوان علاقه ای به آنها ندارد اما این تصور غلطی ست. نوجوانی دوران تغییرات بسیار و ایده ها و رفتارهای تازه و عجیب اما ناپایدار است. بروز برخی از رفتارهایی که برای ما بعنوان والدین خوشایند نیست در سن نوجوانی جای نگرانی چندانی ندارد. قرار نیست که تمام آنچه در رفتار نوجوان میبینید تا بزرگسالی بعنوان ویژگی شخصیتی نوجوان باقی بماند. والدین باید یادبگیرند که در مواجهه با تغییرات تند دوران نوجوانی بیش از حد لازم، رنجیده و نگران نشوند تا بتوانند رابطه ی عاطفی امنی با نوجوان حفظ کنند.
هرچند حفظ ارامش در موقعیت هایی شبیه موارد زیر ،برای والدی که ورود فرزند کوچکش به نوجوانی را نپذیرفته،آسان به نظر نمی رسد:
▶️ دنبالم نیا
▶️وقتی با دوستانم هستم تماس نگیر تا خودم تماس بگیرم
▶️ در حضور دیگران با من شوخی نکن
▶️ در حضور دیگران مثل یک بچه از من تعریف و تمجید نکن
▶️ در حضور دیگران از شیرین‌کاریهای دوران کودکی من حرف نزن
▶️وقتی با من بیرون می روی لباس خوشگل بپوش
▶️ در حضور دیگران من را بغل نکن
▶️ در حضور دیگران با زبان کودکانه با من حرف نزن
▶️ در حضور دیگران از من مراقبت نکن
▶️ در حضور دیگران به تغذیه ی من رسیدگی نکن
▶️ در حضور دیگران من را نقد نکن
جمع چنین پیام هایی برای والد می تواند به معنی این باشد که
"اصلا نباش"
ولی والد هوشمند این پیام ها را فقط اینطور کد گشایی می کند:
"دلم میخواهد مستقل و متفاوت باشم"
مهرنوش مهدیزاده
مشاور روابط عاطفی، فرزندپروری کودک و نوجوان
مهرنوش مهدیزاده
مشاور روابط عاطفی، فرزندپروری کودک و نوجوان
