مطالب پایگاه
اعضای هیات علمی
اینترنت
پست الکترونیک
اتوماسیون اداری و مکاتبات
پورتال آموزشی و پژوهشی
سامانه آموزش الکترونیک
مدیریت یادگیری - دروس حضوری
VPN
پورتال تغذیه
پیگیری نامه
ویرایش رزومه اساتید
اعضای هیات علمی
سامانه ارتقای اساتید(اوج)
سامانه جامع نظام پیشنهادها
ارزیابی کارکنان
دفتر تلفن
تلویزیون تحت شبکه
پایگاه نرم افزار
سامانه جلسات Online
راهنماها
مدیریت حساب کاربری
میز خدمت الکترونیک
کتابخانه دیجیتال
سامانه یکپارچه کتابخانه‌ها
سامانه مدیریت یکپارچه آموزش کارکنان
| تاریخ ارسال: 1398/11/16 |
کمال گرایی یک نیاز قوی برای انجام دادن کارها بدون اشتباه است.
والدین کمالگـرا بـا تعیـین معیارهـای عملکـرد عـالی درصددند فرزندانشان از ارتکاب اشتباهات مبرا باشند و مورد ارزیابیهای منفی قرار نگیرند!
اگر والدین٬ قابل اعتماد، همـدل و آرامـش دهنده باشند و دائم از کودک ایراد نگیرند، تصـور ذهنـی کودک نسـبت بـه خـودش به صورت مثبت تقویت میشود، اما اگر والدین در کنترل، زیاده روی کنند، انجام خواسته های آنها برای کودک امکان نداشته باشد، بایدها، اجبارها و نتوانستن را به کودک تحمیل کنند و به او اعتماد کمی داشته باشند، به تدریج پیام "من با ارزش نیستم" را در کودک درونـی میکنند.
ممکن است والدین به صورت لفظی از کودک نخواهند که کامل باشد، اما اگر ابـراز محبتشان به کودک به رفتار او بستگی داشته باشد، بتدریج این تفکـر در کودک شکل میگیرد که "اگـر رفتـار کاملی داشته باشم، مورد قبول آنها خواهم بود و اگر همیشه خوب بـه نظر بیـایم، ارزش خود را حفظ میکنم".
درواقع، افرادی که عزت نفس کمی دارند برای حفظ هویت و ارزش خود به معیارهای کمال گرایانه احتیاج دارند و هـیچوقـت از عملکردشان احساس رضایت نخواهند کرد؛ زیرا رفتار آنان به اندازه کافی خوب نیسـت تـا نظر والدین را جلب کند.
بنابراین، این کودکان مانند والدینشان موفقیتهای خود را کوچک میشمارند و فکر میکنند که هیچوقت انتظـارات والدینشـان را بـرآورده نخواهنـد کـرد.
والدین کمالگرا بیش از اندازه انتقاد میکنند، سختگیرند و عموماً کمتر از فرزندانشان تعریف می کنند،آنان فشـار زیـادی بـه کودکـان می آورند تا کودکانشان بیشتر و بهتر فعالیت کنند.از تصدیق و تأیید کودک خود تا زمانی که کودک بتواند به سطوح مورد انتظار آنان دست یابد، خودداری میکنند.
کودک هم به تواناییهای خود اعتمـاد نخواهـد داشت و احساس خودارزشمندی لازم را پیدا نمیکند و با خلأهای عاطفی مواجه میشود.
سمیرا صفدری
روانشناس
والدین کمالگـرا بـا تعیـین معیارهـای عملکـرد عـالی درصددند فرزندانشان از ارتکاب اشتباهات مبرا باشند و مورد ارزیابیهای منفی قرار نگیرند!
اگر والدین٬ قابل اعتماد، همـدل و آرامـش دهنده باشند و دائم از کودک ایراد نگیرند، تصـور ذهنـی کودک نسـبت بـه خـودش به صورت مثبت تقویت میشود، اما اگر والدین در کنترل، زیاده روی کنند، انجام خواسته های آنها برای کودک امکان نداشته باشد، بایدها، اجبارها و نتوانستن را به کودک تحمیل کنند و به او اعتماد کمی داشته باشند، به تدریج پیام "من با ارزش نیستم" را در کودک درونـی میکنند.
ممکن است والدین به صورت لفظی از کودک نخواهند که کامل باشد، اما اگر ابـراز محبتشان به کودک به رفتار او بستگی داشته باشد، بتدریج این تفکـر در کودک شکل میگیرد که "اگـر رفتـار کاملی داشته باشم، مورد قبول آنها خواهم بود و اگر همیشه خوب بـه نظر بیـایم، ارزش خود را حفظ میکنم".
درواقع، افرادی که عزت نفس کمی دارند برای حفظ هویت و ارزش خود به معیارهای کمال گرایانه احتیاج دارند و هـیچوقـت از عملکردشان احساس رضایت نخواهند کرد؛ زیرا رفتار آنان به اندازه کافی خوب نیسـت تـا نظر والدین را جلب کند.
بنابراین، این کودکان مانند والدینشان موفقیتهای خود را کوچک میشمارند و فکر میکنند که هیچوقت انتظـارات والدینشـان را بـرآورده نخواهنـد کـرد.
والدین کمالگرا بیش از اندازه انتقاد میکنند، سختگیرند و عموماً کمتر از فرزندانشان تعریف می کنند،آنان فشـار زیـادی بـه کودکـان می آورند تا کودکانشان بیشتر و بهتر فعالیت کنند.از تصدیق و تأیید کودک خود تا زمانی که کودک بتواند به سطوح مورد انتظار آنان دست یابد، خودداری میکنند.
کودک هم به تواناییهای خود اعتمـاد نخواهـد داشت و احساس خودارزشمندی لازم را پیدا نمیکند و با خلأهای عاطفی مواجه میشود.
سمیرا صفدری
روانشناس