مطالب پایگاه
اعضای هیات علمی
اینترنت
پست الکترونیک
اتوماسیون اداری و مکاتبات
پورتال آموزشی و پژوهشی
سامانه آموزش الکترونیک
مدیریت یادگیری - دروس حضوری
VPN
پورتال تغذیه
پیگیری نامه
ویرایش رزومه اساتید
اعضای هیات علمی
سامانه ارتقای اساتید(اوج)
سامانه جامع نظام پیشنهادها
ارزیابی کارکنان
دفتر تلفن
تلویزیون تحت شبکه
پایگاه نرم افزار
سامانه جلسات Online
راهنماها
مدیریت حساب کاربری
میز خدمت الکترونیک
کتابخانه دیجیتال
سامانه یکپارچه کتابخانه‌ها
سامانه مدیریت یکپارچه آموزش کارکنان
| تاریخ ارسال: 1398/11/16 |
▪ "راه حل" بهتری نیست و این بچه به‌جز با کتک، سربه‌راه نمی‌شه.
▫ بهتره بگیم راهکاری آسون‌تر و سریع‌تر پیدا نمی‌کنید که در همون لحظه، حرف شما عملی بشه؛ ولی اگه بخواهیم کتک زدن رو یک "راه حل" بدونیم، نتیجه‌ی امیدوارکننده‌ای نداره؛ یا بچه "سرخورده و منزوی" می‌شه یا ""خیره‌تر و لجبازتر"!
▪ اعصابم رو خورد می‌کنه، دیگه تحمل ندارم و دست خودم نیست.
▫ معمولاً عدم کنترل خشم، بهانه‌ای می‌شه برای کسی که بچه رو با ضربات محکم و یا آهسته، مورد نوازش قرار می‌ده. بعد از اینکه اوضاع آروم‌تر شد، ممکنه برای دلجویی از کودک بهش توضیح داده بشه که اعصابم رو خورد کردی و کتک خوردی؛ ترجمه‌ی این پیام برای کودک این است: عزیزم هروقت اعصابت خورد شد، می‌تونی به بقیه آسیب فیزیکی برسونی و خودت رو آروم کنی.
▪ من چون بابات یا مامانت یا... هستم، می‌تونم بزنم!
▫ اعطای این مجوزهای جانب‌دارانه هیچ‌وقت برای کودک پذیرفتنی نیست. شما هیچ‌وقت نمی‌تونید الگوی کلامی مناسبی برای فرزندتون باشید، اگه رفتار متضادی از خودتون نشون بدید.
▪ بچه باید از بزرگ‌ترش حساب ببره.
▫ وقتی این حساب بردن با زور بیشتر، قلدری و کتک زدن به‌دست می‌آد، مطمئن باشید بعدها و توی سن نوجوانی که زورش بهتون برسه، به شما می‌فهمونه که حالا کی باید حساب ببره.
▪ زمان ما بچه‌ها کتک می‌خوردند، خوب تربیت شدیم و هیچ چیزی هم نمی‌شد.
▫ اگه منظور شما از اینکه هیچ چیزی نمی‌شد، جای ضربه است که درسته... معمولاً دوام چندانی نداشت. منتهی چرا فکر می‌کنید که خیلی از کاستی‌های روحی یا نابه‌سامانی‌های شخصیتی که ممکنه کم‌وبیش باهاشون سر‌وکار داشته باشید، ریشه در همین کتک‌های کودکی ندارند؟!
دکتر پارسا
روانشناس
▫ بهتره بگیم راهکاری آسون‌تر و سریع‌تر پیدا نمی‌کنید که در همون لحظه، حرف شما عملی بشه؛ ولی اگه بخواهیم کتک زدن رو یک "راه حل" بدونیم، نتیجه‌ی امیدوارکننده‌ای نداره؛ یا بچه "سرخورده و منزوی" می‌شه یا ""خیره‌تر و لجبازتر"!
▪ اعصابم رو خورد می‌کنه، دیگه تحمل ندارم و دست خودم نیست.
▫ معمولاً عدم کنترل خشم، بهانه‌ای می‌شه برای کسی که بچه رو با ضربات محکم و یا آهسته، مورد نوازش قرار می‌ده. بعد از اینکه اوضاع آروم‌تر شد، ممکنه برای دلجویی از کودک بهش توضیح داده بشه که اعصابم رو خورد کردی و کتک خوردی؛ ترجمه‌ی این پیام برای کودک این است: عزیزم هروقت اعصابت خورد شد، می‌تونی به بقیه آسیب فیزیکی برسونی و خودت رو آروم کنی.
▪ من چون بابات یا مامانت یا... هستم، می‌تونم بزنم!
▫ اعطای این مجوزهای جانب‌دارانه هیچ‌وقت برای کودک پذیرفتنی نیست. شما هیچ‌وقت نمی‌تونید الگوی کلامی مناسبی برای فرزندتون باشید، اگه رفتار متضادی از خودتون نشون بدید.
▪ بچه باید از بزرگ‌ترش حساب ببره.
▫ وقتی این حساب بردن با زور بیشتر، قلدری و کتک زدن به‌دست می‌آد، مطمئن باشید بعدها و توی سن نوجوانی که زورش بهتون برسه، به شما می‌فهمونه که حالا کی باید حساب ببره.
▪ زمان ما بچه‌ها کتک می‌خوردند، خوب تربیت شدیم و هیچ چیزی هم نمی‌شد.
▫ اگه منظور شما از اینکه هیچ چیزی نمی‌شد، جای ضربه است که درسته... معمولاً دوام چندانی نداشت. منتهی چرا فکر می‌کنید که خیلی از کاستی‌های روحی یا نابه‌سامانی‌های شخصیتی که ممکنه کم‌وبیش باهاشون سر‌وکار داشته باشید، ریشه در همین کتک‌های کودکی ندارند؟!
دکتر پارسا
روانشناس