کنترل بیرونی در روابط زوج

ما به راحتی دوست پیدا میکنیم و دوستی های خود را حفظ می کنیم چون فکر تملک دوستان خوبمان را هرگز به مخیله خود راه نمی دهیم. اما عشق به ویژه عشق همراه با رابطه جنسی ناکام کننده ترین بخش در ارضا نیاز به عشق است.چرا که ما به محض پیش روی در رابطه عاشقانه دچار کنترل بیرونی می شویم و

تمام احساس های خوب دنیا را از شریک عاطفی خود طلب میکنیم.

او را مسئول احساس رضایت یا ناخشنودی خود می دانیم.

و تلاش میکنیم با تغییر دادن او احساس بهتری پیدا کنیم.

برای این منظور از رفتارهای مخربی مثل انتقاد ، غر ، گلایه، تهدید، تحقیر، ایجاد احساس گناه و..استفاده می کنیم.

با ادامه این رفتارها،شریک عاطفی ما ،ما را در دنیای ذهنی خودش دیگر عاملی برای تجربه احساس خوب نمی داند و از ما فاصله بیشتری میگیرد و ما بیشتر از قبل احساس تنهایی میکنیم. برای آنکه یک رابطه ی عاطفی و عاشقانه تداوم داشته باشد ما نیازمند آنیم که زندگی خاص خودمان را داشته باشیم، یک زندگی اجتماعی و تفریحی که از رابطه ی عاطفی ما مجزا و مستقل باشد.

علایق و سرگرمی ها و دوستان خاصی که هر یک از دو طرف به تنهایی به آنها بپردازد،بدون ترس از انتقاد و شکایت طرف مقابل(به غیر از زندگی جنسی).

تلاش برای بازداشتن همسرمان از لذت بردن از این فرصت ها و قلمداد کردن این سبک زندگی فردی بعنوان بی توجهی به رابطه ی عاطفی،رابطه ی ما با شریک عاطفی مان را تخریب می کند. انچه ما نیاز داریم به آن بپردازیم پیدا کردن فعالیت ها و رفتارهایی است که کیفیت بخش دونفره و مشترک رابطه ی ما را افزایش بدهد. نه حذف فعالیت های مجزای زندگی فردی هر یک از از طرفین!

مهرنوش مهدیزاده
مشاور روابط عاطفی، فرزندپروری کودک و نوجوان

سایر مطالب این بخش | نسخه قابل چاپ | ارسال به دوستان |